Samojed
| 
| Odsłony: 268Samojed
Średniej wielkości samojed ze wspaniałą białą szatą i przyjaznym wyrazem pyszczka ludom Syberii służył jako pies myśliwski, zaprzęgowy i stróżujący oraz „ogrzewacz do łóżka” – bliskości ze swoim człowiekiem ten żywotny i przyjacielski pies potrzebuje do dzisiaj.
Charakter
Dla koczowniczego ludu Nieńców (Samojedów) te piękne psy w typie szpica były czymś znacznie więcej niż tylko psami pracującymi – były one pełnowartościowymi członkami rodziny, które spały w namiocie razem z ludźmi i w mroźne syberyjskie nocy troszczyły się o to, by ich właścicielom było cieplej, leżąc im na łóżkach. Przyjacielskość, towarzyskość i otwartość tamtych samojedów do dziś ujawnia się w charakterach ich potomków. Samojed ubóstwia towarzystwo i cały czas domaga się bliskiego kontaktu ze swoją rodziną – trzymanie psa tej rasy w klatce czy przy budzie nie wchodzi w grę.
Dobry towarzysz w sportach i wesoły kompan do zabaw
Żywy temperament samojeda i jego wrodzona potrzeba ruchu i podejmowania zadań czynią z niego idealnego partnera dla wysportowanych właścicieli, którzy chcieliby zażywać ruchu ze swoim pupilem. Za sprawą jego wesołej i delikatnej natury jest także doskonałym kompanem do zabaw dla dzieci, które zresztą uwielbia. Strachliwość czy agresja przyjacielskiemu samojedowi są zupełnie obce. Roli jako pies stróżujący współczesny samojed nie spełniałby więc najlepiej – wprawdzie nowego przybysza również dziś zwykle wita głośnym szczekaniem, czyni to jednak merdając wesoło ogonem.
Czy trudno wychować samojeda?
Samojed posiada również dumną i niezależną stronę charakteru. Ślepego posłuszeństwa i całkowitej uległości nie można wymagać od psa tej rasy. Pomimo silnego związku z ludzką rodziną te inteligentne czworonogi czasami lubią chodzić swoimi ścieżkami. Przez to niektórzy mogą je uznawać za psy uparte i trudne do ułożenia. Jednak z odrobiną wyczucia, konsekwencji i zmotywowanego pozytywnego podejścia z całą pewnością uda się sprawić, że samojed będzie gotowy okazywać właścicielowi pokorę i posłuszeństwo. Również delikatny instynkt łowczy, który wbrew przyjętym standardom rasy od czasu do czasu objawia się u samojeda na łonie natury, z odpowiednim wychowaniem da się kontrolować.
Wygląd
W przyjacielskie i otwarte usposobienie samojeda wierzy się z łatwością, gdyż pasuje ono do jego „uśmiechu” na pyszczku, powstającego za sprawą ukośnego ułożenia oczu oraz uniesionych lekko do góry kącików ust. Inną charakterystyczną cechą wyglądu samojeda jest jego bujne białe futerko. Na szyi i barkach tworzy kryzę (wyraźną zwłaszcza u samców), a na spodzie ud tak zwane portki. Wysoko osadzony ogon, sięgający w pozycji spoczynkowej aż do stawu skokowego, noszony jednak zwykle na grzbiecie lub na bok, również jest bujnie owłosiony.
